รา
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | รา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | raa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ra | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /raː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
คำนามแก้ไข
รา
- ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด
- ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน เรียกว่า ราคอเสา
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำนามแก้ไข
รา
- ชื่อเรียกสิ่งมีชีวิตที่มีโครงสร้างไม่ซับซ้อน ไม่มีคลอโรฟิลล์ ส่วนมากเจริญเป็นเส้นใย แบ่งเป็น 2 พวก คือ ราเมือก และ ราแท้ แพร่พันธุ์โดยสปอร์ อาศัยอยู่บนซากของพืชหรือสัตว์ ขึ้นเบียนหรืออยู่ร่วมกับพืชอื่นก็มี
รากศัพท์ 3แก้ไข
คำกริยาแก้ไข
รา (คำอาการนาม การรา)
รากศัพท์ 4แก้ไข
คำอนุภาคแก้ไข
รา
รากศัพท์ 5แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *raːᴬ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩣ (รา), ภาษาเขิน ᩁᩣ (รา), ภาษาลาว ຮາ (ฮา), ภาษาไทลื้อ ᦣᦱ (ฮา), ภาษาไทใหญ่ ႁႃး (ห๊า), ภาษาไทใต้คง ᥞᥣᥰ (ห๊า), ภาษาอาหม 𑜍𑜠 (ระ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง raz
คำสรรพนามแก้ไข
รา
- (โบราณ) เราทั้งคู่, เขาทั้งคู่, ในคำว่า สองรา, ต่อมาใช้หมายถึงเกิน 2 ก็ได้
- เร่งหาประกันมาทันใด ผู้คุมเหวยรับไว้ทั้งสามรา(ขุนช้างขุนแผน)