ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

จากภาษาจีนยุคกลาง (MC puənX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພື້ນ (พื้น), ภาษาคำเมือง ᨻᩨ᩠᩶ᨶ (พื้น), ภาษาไทลื้อ ᦗᦹᧃᧉ (พื้น), ภาษาไทใหญ่ ပိုၼ်ႉ (ปึ๎น), ภาษาพ่าเก ပိုꩫ် (ปึน์), ภาษาอาหม 𑜆𑜢𑜤𑜃𑜫 (ปึน์)

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์พื้น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpʉ́ʉn
ราชบัณฑิตยสภาphuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɯːn˦˥/(สัมผัส)

คำนามแก้ไข

พื้น

  1. ส่วนราบด้านหน้าของสิ่งที่เป็นผืนเป็นแผ่น
    พื้นเรือน
  2. แถบ, แถว, ถิ่น
    คนพื้นนี้

คำประสมแก้ไข

ภาษาคำเมืองแก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

คำนามแก้ไข

พื้น

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩨ᩠᩶ᨶ (พื้น)

คำลักษณนามแก้ไข

พื้น

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩨ᩠᩶ᨶ (พื้น)

คำคุณศัพท์แก้ไข

พื้น

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩨ᩠᩶ᨶ (พื้น)