พฺืน

ดูเพิ่ม: พน., พัน, พั๊น, พื้น, พูน, พ่น, และ พ้น

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาไทย เพื่อน, จากภาษาจีนยุคกลาง 伴 (MC banX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ភឿន (เภือน)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰɤːn/

คำนาม

พฺืน

1. เพื่อน