ᦗᦹᧃᧉ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *bɯːnꟲ⁴ (Jonsson, 1991), จากจีนยุคกลาง 本 (MC pwonX); ร่วมเชื้อสายกับไทย พื้น, คำเมือง ᨻᩨ᩠᩶ᨶ (พื้น), ลาว ພື້ນ (พื้น), เขิน ᨻᩨ᩠᩶ᨶ (พื้น), ไทใหญ่ ပိုၼ်ႉ (ปึ๎น), อาหม 𑜆𑜢𑜤𑜃𑜫 (ปึน์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɯn˩/

คำนาม

ᦗᦹᧃᧉ (พื้น)

1. พื้น (คำลักษณนาม ᦑᦲᧈ)

   ᦃᦰ ᦗᦹᧃᧉ ᦠᦹᧉ ᦷᦖᧆ

   ฃะ พื้น หื้ โหฺมด

   ขัดพื้นให้สะอาดหมดจด

2. พื้นดินก้นทะเล แม่น้ำหรือทะเลสาบ
3. พื้นฐาน
4. ประวัติ, พื้นเดิม, พื้นเพ, ภูมิหลัง

คำบุพบท

ᦗᦹᧃᧉ (พื้น)

1. ใต้

   ᦵᦉᦲᧂᧈ ᦺᦞᧉ ᦗᦹᧃᧉ ᦈᦸᧉ

   เสี่ง ไว้ พื้น จ้อ̂

   ซ่อนไว้ใต้โต๊ะ

ดูเพิ่ม

• ᦗᦹᧃ (พืน) - ต้น, จุดเริ่มต้น