ภูมิ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूमि (ภูมิ) หรือภาษาบาลี ภูมิ
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | พูม | [เสียงสมาส] พู-มิ- | [เสียงสมาส] พูม-มิ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puum | puu-mí- | puum-mí- |
| ราชบัณฑิตยสภา | phum | phu-mi- | phum-mi- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuːm˧/(สัมผัส) | /pʰuː˧.mi˦˥./ | /pʰuːm˧.mi˦˥./ | |
คำนาม แก้ไข
ภูมิ
รากศัพท์ 2 แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พูม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puum |
| ราชบัณฑิตยสภา | phum | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuːm˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ภูมิ
รากศัพท์ 3 แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พูม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puum |
| ราชบัณฑิตยสภา | phum | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuːm˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ภูมิ
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
ภูมิ
ภาษาบาลี แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม แก้ไข
ภูมิ ญ.
การผันคำ แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "ภูมิ" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ภูมิ | ภูมิโย หรือ ภูมี |
| กรรมการก (ทุติยา) | ภูมิํ | ภูมิโย หรือ ภูมี |
| กรณการก (ตติยา) | ภูมิยา | ภูมีหิ หรือ ภูมีภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ภูมิยา | ภูมีนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ภูมิยา หรือ ภูมฺยา | ภูมีหิ หรือ ภูมีภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ภูมิยา | ภูมีนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ภูมิยา หรือ ภูมิยํ หรือ ภูมฺยํ | ภูมีสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ภูมิ | ภูมิโย หรือ ภูมี |