ภู
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | พู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puu |
| ราชบัณฑิตยสภา | phu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuː˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | พู | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขยืมมาจากภาษาสันสกฤต भू (ภู) หรือภาษาบาลี ภู; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู)
คำนาม
แก้ไขภู
ลูกคำ
แก้ไขดูเพิ่ม
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากภาษาจีนเก่า 阜 (OC *buʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู), ภาษาคำเมือง ᨽᩪ (ภู), ภาษาไทดำ ꪝꪴ (ปุ̱)
คำนาม
แก้ไขภู
ลูกคำ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขเขา — ให้ดูที่ ภูเขา
ภาษาบาลี
แก้ไขรากศัพท์ 1
แก้ไขจาก ภู ธาตุ
รูปแบบอื่น
แก้ไขเขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
แก้ไขภู ญ.
การผันรูป
แก้ไขแจกตามแบบ วธู
ตารางการผันรูปของ "ภู" (เพศหญิง)
รากศัพท์ 2
แก้ไขจาก ภาษาสันสกฤต भू (ภู), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰuH- (“to appear, become, rise up”). Cognates include ภาษากรีกโบราณ φύω (phúō), ภาษาอเวสตะ 𐬠𐬎 (บุ), ภาษาละติน fui and ภาษาอังกฤษเก่า beon (ภาษาอังกฤษ be).
ธาตุ
แก้ไขภู