ภู
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puu |
| ราชบัณฑิตยสภา | phu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuː˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | พู | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भू (ภู) หรือภาษาบาลี ภู; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู)
คำนาม แก้ไข
ภู
คำประสม แก้ไข
ดูเพิ่ม แก้ไข
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 阜 (OC *buʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພູ (พู), ภาษาคำเมือง ᨽᩪ (ภู), ภาษาไทดำ ꪝꪴ (ปุ̱)
คำนาม แก้ไข
ภู
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
เขา — ให้ดูที่ ภูเขา
ภาษาบาลี แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
จาก ภู ธาตุ
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม แก้ไข
ภู ญ.
การผันรูป แก้ไข
แจกตามแบบ วธู
ตารางการผันรูปของ "ภู" (เพศหญิง)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
จาก ภาษาสันสกฤต भू (ภู), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰuH- (“to appear, become, rise up”). Cognates include ภาษากรีกโบราณ φύω (phúō), ภาษาอเวสตะ 𐬠𐬎 (บุ), ภาษาละติน fui and ภาษาอังกฤษเก่า beon (ภาษาอังกฤษ be).
ธาตุ แก้ไข
ภู