มี
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | มี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mii |
ราชบัณฑิตยสภา | mi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miː˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มี, ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาจ้วง miz
คำคุณศัพท์ แก้ไข
มี (คำอาการนาม ความมี)
คำกริยา แก้ไข
มี (คำอาการนาม การมี)
- ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง
- มีเงิน
- มีลูก
- ประกอบด้วย
- อริยสัจ 4 มี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
- ปรากฏ
- มีดาวหางขึ้นในท้องฟ้า
- เกิด
- มีโรคระบาด
- คงอยู่
- มีคนอยู่ไหม
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง
|
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ mi (มี, “โน้ตดนตรี มี”)
คำนาม แก้ไข
มี
ดูเพิ่ม แก้ไข
- (โน้ตดนตรีพื้นฐาน): โด, เร, ฟา, ซอล, ลา, ที/ซี, ดับเบิลแฟลต, แฟลต, เนเชอรัล, ชาร์ป, ดับเบิลชาร์ป, ตัวกลม, ตัวขาว, ตัวดำ, ตัวเขบ็ต, ตัวหยุด, กุญแจซอล, กุญแจฟา, กุญแจโด, บันไดเสียง, เมเจอร์, ไมเนอร์, คอร์ด