ภาษาไทยแก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์มี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmii
ราชบัณฑิตยสภาmi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/miː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1แก้ไข

จากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มี, ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาจ้วง miz

คำคุณศัพท์แก้ไข

มี (คำอาการนาม ความมี)

  1. รวย
    เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน
  2. ไม่เปล่า, ไม่ว่าง
    ในหม้อมีข้าว
    ในห้องน้ำมีคน

คำกริยาแก้ไข

มี (คำอาการนาม การมี)

  1. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง
    มีเงิน
    มีลูก
  2. ประกอบด้วย
    อริยสัจ 4 มี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
  3. ปรากฏ
    มีดาวหางขึ้นในท้องฟ้า
  4. เกิด
    มีโรคระบาด
  5. คงอยู่
    มีคนอยู่ไหม

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

รากศัพท์ 2แก้ไข

จากภาษาอังกฤษ mi (มี, โน้ตดนตรี มี)

คำนามแก้ไข

 
โน้ตดนตรี มี

มี

  1. (ดนตรี) โน้ตตัวที่สามในสเกลซีเมเจอร์ มีสัญลักษณ์ว่า E

ดูเพิ่มแก้ไข

อ้างอิงแก้ไข

ภาษาคำเมืองแก้ไข

คำกริยาแก้ไข

มี (คำอาการนาม ก๋ารมี or ก๋านมี)

  1. (อกรรม, สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩦ (มี)