มี
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | มี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mii |
| ราชบัณฑิตยสภา | mi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miː˧/(ส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มี, ภาษาลาว ມີ (มี), ภาษาคำเมือง ᨾᩦ (มี), ภาษาเขิน ᨾᩦ (มี), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ภาษาไทดำ ꪣꪲ (มิ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), ภาษาไทใหญ่ မီး (มี๊), ภาษาจ้วง miz
คำคุณศัพท์แก้ไข
มี (คำอาการนาม ความมี)
คำกริยาแก้ไข
มี (คำอาการนาม การมี)
- ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง
- มีเงิน
- มีลูก
- ประกอบด้วย
- อริยสัจ 4 มี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
- ปรากฏ
- มีดาวหางขึ้นในท้องฟ้า
- เกิด
- มีโรคระบาด
- คงอยู่
- มีคนอยู่ไหม
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง
|
|
รากศัพท์ 2แก้ไข
จากภาษาอังกฤษ mi (มี, “โน้ตดนตรี มี”)
คำนามแก้ไข
มี