ดูเพิ่ม: , ม., มิ, มี้, มุ, มู่, และ มู๋

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

รากศัพท์ 1

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน มี, ลาว ມີ (มี), คำเมือง ᨾᩦ (มี), เขิน ᨾᩦ (มี), ไทลื้อ ᦙᦲ (มี), ไทดำ ꪣꪲ (มิ), ไทขาว ꪣꪲ, ไทใหญ่ မီး (มี๊), ไทใต้คง ᥛᥤᥰ (มี๊), อาหม 𑜉𑜣 (มี), จ้วง miz

คำคุณศัพท์

แก้ไข

มี (คำอาการนาม ความมี)

  1. รวย
    เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน
  2. ไม่เปล่า, ไม่ว่าง
    ในหม้อมีข้าว
    ในห้องน้ำมีคน

คำกริยา

แก้ไข

มี (คำอาการนาม การมี)

  1. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง
    มีเงิน
    มีลูก
  2. ประกอบด้วย
    อริยสัจ 4 มี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
  3. ปรากฏ
    มีดาวหางขึ้นในท้องฟ้า
  4. เกิด
    มีโรคระบาด
  5. คงอยู่
    มีคนอยู่ไหม

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

รากศัพท์ 2

แก้ไข

อ้างอิง

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

มี (คำอาการนาม ก๋ารมี หรือ ก๋านมี)

  1. (อกรรม, สกรรม) รูปแบบอื่นของ ᨾᩦ (มี)