ดูเพิ่ม: ตั๋ว และ ติ้ว

ภาษาไทย แก้ไข

รูปแบบอื่น แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ตัว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtuua
ราชบัณฑิตยสภาtua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tua̯˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาจีนเก่า (OC *doː); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲ᩠ᩅᩫ (ตว็), ภาษาอีสาน โต, ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทขาว ꪔꪺ, ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว

คำนาม แก้ไข

ตัว (คำลักษณนาม ตัว)

  1. รูป (สิ่งที่จับต้องได้)
  2. ร่างกาย
  3. คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง
    ตัวละคร
    ตัวหนังสือ
คำพ้องความ แก้ไข
(ร่างกาย): ดูที่ อรรถาภิธาน:ร่างกาย
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

คำลักษณนาม แก้ไข

ตัว

  1. ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง
    ม้า 5 ตัว
    ตะปู 3 ตัว
    เสื้อ 2 ตัว

คำสรรพนาม แก้ไข

ตัว

  1. ตน, ตนเอง
  2. (ภาษาปาก, ภาษาเด็ก) ใช้เรียกผู้ที่ตนพูดด้วยในฐานะคนเสมอกันที่สนิทกัน
    ตัวจะไปไหม

รากศัพท์ 2 แก้ไข

คำนาม แก้ไข

ตัว (คำลักษณนาม ตัว)

  1. (คณิตศาสตร์) จำนวนเลขที่ใช้ในการคำนวณหาคำตอบตามวิธีการทางคณิตศาสตร์
    ตัวบวก
    ตัวลบ
    ตัวคูณ
    ตัวหาร

คำลักษณนาม แก้ไข

ตัว

  1. ลักษณนามใช้เรียกตัวเลข
    เลขท้าย 2 ตัว

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข