ตัว
ภาษาไทยแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
- (เลิกใช้) ตวว
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ตัว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtuua |
| ราชบัณฑิตยสภา | tua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tua̯˧/(ส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาจีนเก่า 頭 (OC *doː); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᩅ (ต็ว), ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว
คำนามแก้ไข
ตัว (คำลักษณนาม ตัว)
คำลักษณนามแก้ไข
ตัว
- ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง
- ม้า 5 ตัว
- ตะปู 3 ตัว
- เสื้อ 2 ตัว
คำสรรพนามแก้ไข
ตัว
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำนามแก้ไข
ตัว (คำลักษณนาม ตัว)
คำลักษณนามแก้ไข
ตัว
- ลักษณนามใช้เรียกตัวเลข
- เลขท้าย 2 ตัว