ภาษาไทยแก้ไข

รูปแบบอื่นแก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์ตัว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtuua
ราชบัณฑิตยสภาtua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tua̯˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1แก้ไข

จากภาษาจีนเก่า (OC *doː); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᩅ (ต็ว), ภาษาอีสาน โต, ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว

คำนามแก้ไข

ตัว (คำลักษณนาม ตัว)

  1. รูป
  2. คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง
    ตัวละคร
    ตัวหนังสือ
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

คำลักษณนามแก้ไข

ตัว

  1. ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง
    ม้า 5 ตัว
    ตะปู 3 ตัว
    เสื้อ 2 ตัว

คำสรรพนามแก้ไข

ตัว

  1. ตน, ตนเอง
  2. (ภาษาปาก, ภาษาเด็ก) ใช้เรียกผู้ที่ตนพูดด้วยในฐานะคนเสมอกันที่สนิทกัน
    ตัวจะไปไหม

รากศัพท์ 2แก้ไข

คำนามแก้ไข

ตัว (คำลักษณนาม ตัว)

  1. (คณิตศาสตร์) จำนวนเลขที่ใช้ในการคำนวณหาคำตอบตามวิธีการทางคณิตศาสตร์
    ตัวบวก
    ตัวลบ
    ตัวคูณ
    ตัวหาร

คำลักษณนามแก้ไข

ตัว

  1. ลักษณนามใช้เรียกตัวเลข
    เลขท้าย 2 ตัว

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข