ตัว
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) ตวว
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ตัว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtuua |
| ราชบัณฑิตยสภา | tua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tua̯˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 頭 (OC *doː); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᩅ (ต็ว), ภาษาอีสาน โต, ภาษาลาว ໂຕ (โต) หรือ ຕົວ (ต็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦎ (โต), ภาษาไทดำ ꪶꪔ (โต), ภาษาไทใหญ่ တူဝ် (ตูว), ภาษาไทใต้คง ᥖᥨᥝ (โตว), ภาษาอาหม 𑜄𑜥 (ตู) หรือ 𑜄𑜤 (ตุ), ภาษาจ้วง duz, ภาษาแสก ทั๊ว
คำนาม แก้ไข
ตัว (คำลักษณนาม ตัว)
คำพ้องความ แก้ไข
- (ร่างกาย): ดูที่ อรรถาภิธาน:ร่างกาย
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ร่างกาย
คำลักษณนาม แก้ไข
ตัว
- ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง
- ม้า 5 ตัว
- ตะปู 3 ตัว
- เสื้อ 2 ตัว
คำสรรพนาม แก้ไข
ตัว
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ตัว (คำลักษณนาม ตัว)
คำลักษณนาม แก้ไข
ตัว
- ลักษณนามใช้เรียกตัวเลข
- เลขท้าย 2 ตัว