ตน

ดูเพิ่ม: ตัน, ตั๊น, ตีน, ตื่น, ตื้น, ตุน, ตุ่น, ตุ๋น, ตูน, ตฺีน, และ ต้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕົນ (ต็น), คำเมือง ᨲᩫ᩠ᨶ (ต็น), เขิน ᨲᩫ᩠ᨶ (ต็น), ไทลื้อ ᦎᦳᧃ (ตุน), ไทใหญ่ တူၼ် (ตูน), ไทใต้คง ᥖᥨᥢ (โตน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dton
	ราชบัณฑิตยสภา	ton
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ton˧/(สัมผัส)

คำนาม

ตน

1. ตัว (ตัวคน)

   ตนเป็นที่พึ่งของตน

คำลักษณนาม

ตน

1. ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น

   ยักษ์ตนหนึ่ง

   เทวดา 2 ตน