ต้น
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | ต้น | |
---|---|---|
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtôn |
ราชบัณฑิตยสภา | ton | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ton˥˩/(สัมผัส) |
คำนาม
แก้ไขต้น
- ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ (คำลักษณนาม: ต้น)
- ต้นมะขาม
- ต้นสัก
- ต้นหญ้า
- ต้นผักชี
- ต้นข้าว
- เรียกผู้ที่นับกันว่าเป็นผู้เริ่มต้นวงศ์สกุลว่า ต้นวงศ์ ต้นสกุล
- เบื้องต้นของสิ่งที่มีลักษณะกลมยาว
- ต้นขา
- ต้นแขน
- ตอนแรก ๆ
- ต้นสัปดาห์
- ต้นเดือน
- ต้นปี
- ใช้ประกอบหน้าคำอื่นแปลว่า ผู้ที่ได้รับความไว้วางใจให้มีหน้าที่รักษาสิ่งของหรือทำกิจการประจำ
- ต้นกุญแจ
- ต้นห้อง
- ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่งมีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ต้น
- ต้นเพลงฉิ่ง
- ต้นเพลงยาว
- ต้นเพลงรำ(ดึกดำบรรพ์)
คำลักษณนาม
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขต้น
- แรก
- หน้าต้น
- แรกเริ่ม
- แต่ต้น
- เนื่องในพระเจ้าแผ่นดิน
- ประพาสต้น
- กฐินต้น
- ช้างต้น
- ม้าต้น