ตอน

ดูเพิ่ม: ต.อ.น., ต่อน, ต้อน, และ ต๋อน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตอน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtɔɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	ton
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tɔːn˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕອນ (ตอน), ไทลื้อ ᦎᦸᧃ (ตอ̂น), จ้วงแบบจั่วเจียง donq, จ้วง donq; เทียบจีนเก่า 段 (OC *doːns)

คำนาม

ตอน

1. ส่วนหนึ่ง ๆ ที่แบ่งออกจากส่วนใหญ่ (ใช้แก่สิ่งที่มีความยาว)

   ถนนวิภาวดีรังสิตตอนที่ผ่านดอนเมืองรถติดมาก

   โขนแสดงตอนหนุมานเผาลงกา

   ขอให้มาตอนเช้า

   ตอนเหนือของประเทศไทย

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕອນ (ตอน)

คำกริยา

ตอน (คำอาการนาม การตอน)

1. ขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง โดยการใช้มีดควั่นกิ่งและเลาะเปลือกออกแล้วเอาดินพอก ใช้ใบตองหรือกาบมะพร้าวหุ้ม มัดหัวท้ายไว้ เมื่อรากงอกดีแล้ว ตัดกิ่งออกจากต้นนำไปปลูก

รากศัพท์ 3

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *toːnᴬ; เทียบจีน 驐／𮪥 (dūn); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕອນ (ตอน), ไทลื้อ ᦎᦸᧃ (ตอ̂น), ไทใหญ่ တွၼ် (ตอ̂น)

คำกริยา

ตอน (คำอาการนาม การตอน)

1. ตัดหรือทำลายอวัยวะซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสืบพันธุ์ของเพศผู้ เพื่อไม่ให้สืบพันธุ์ได้

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tɔːn˧˧/

รากศัพท์ 1

คำนาม

ตอน

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩬᩁ (ทอร)

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

ตอน (คำอาการนาม กำตอน หรือ ความตอน)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩬᩁ (ทอร)