มัด

ดูเพิ่ม: มด, มัด่, มิด, มีด, มืด, และ มุด

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *matᴰˢ⁴; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨯ (มัด), เขิน ᨾᩢ᩠ᨯ (มัด), ลาว ມັດ (มัด), ไทลื้อ ᦙᧆ (มัด), ไทดำ ꪣꪰꪒ (มัด), ไทใหญ่ မတ်ႉ (มั๎ต), ไทใต้คง ᥛᥖ (มัต), พ่าเก မတ် (มต์), อาหม *𑜉𑜄𑜫 (*มต์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มัด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mát
	ราชบัณฑิตยสภา	mat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mat̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		มัตต์

คำกริยา

มัด (คำอาการนาม การมัด)

1. ผูกรัดเข้าด้วยกัน, ผูกรัดให้แน่น

คำลักษณนาม

มัด

1. เรียกของบางอย่างที่ผูกรัดเข้าด้วยกัน

   ไต้มัดหนึ่ง

   ฟืน 2 มัด