ภาษาไทย แก้ไข

รูปแบบอื่น แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์กัน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgan
ราชบัณฑิตยสภาkan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kan˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

รากศัพท์ 1 แก้ไข

คำสรรพนาม แก้ไข

กัน

  1. สรรพนามบุรุษที่ 1 ใช้แทนตัวผู้พูดเพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง

คำนาม แก้ไข

กัน

  1. (ภาษาปาก) เพื่อน
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

รากศัพท์ 2 แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kanᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาปักษ์ใต้ กั๋น, ภาษาอีสาน กัน, ภาษาลาว ກັນ (กัน), ภาษาคำเมือง ᨠᩢ᩠ᨶ (กัน), ภาษาไทลื้อ ᦂᧃ (กัน), ภาษาไทดำ ꪀꪽ (กัน), ภาษาไทขาว ꪀꪽ, ภาษาไทใหญ่ ၵၼ် (กัน), ภาษาไทใต้คง ᥐᥢ (กัน), ภาษาอาหม 𑜀𑜃𑜫 (กน์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gaen (nduij gaen-ด้วยกัน)

คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข

กัน

  1. คำประกอบท้ายกริยาของผู้กระทำตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปแสดงการกระทำร่วมกัน อย่างเดียวกันหรือต่อกัน
    คิดกัน
    หารือกัน
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข

รากศัพท์ 3 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC kan); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກັນ (กัน), ภาษาไทดำ ꪀꪽ (กัน), ภาษาไทใหญ่ ၵၼ် (กัน), ภาษาเขมร កាល់ (กาล̍)

คำกริยา แก้ไข

กัน (คำอาการนาม การกัน)

  1. กีดขวางไว้ไม่ให้เข้ามาหรือออกไป หรือไม่ให้เกิดมีขึ้น
    กันฝน, กันสนิม, กันภัย
  2. แยกไว้ เช่น
    กันเงินไว้ 500 บาทเพื่อจ่ายในสิ่งที่จำเป็น
    กันเอาไว้เป็นพยาน
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

คำนาม แก้ไข

กัน

  1. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่งมีหน้าที่ป้องกันและล้อมทัพ
  2. ชื่อเรือซึ่งกำหนดให้เข้ากระบวนเสด็จทางชลมารค ทำหน้าที่ถวายอารักขา มีหลายลำ ตั้งเป็นแถวขนาบกระบวนเรือพระที่นั่งทั้ง 2 ข้างและกันอยู่ท้ายกระบวนระหว่างเรือของเจ้านายที่ตามเสด็จ
คำพ้องความ แก้ไข
คำประสม แก้ไข

รากศัพท์ 4 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมร កាល់ (กาล̍, โกนให้เสมอ)

คำกริยา แก้ไข

กัน (คำอาการนาม การกัน)

  1. โกนให้เป็นเขตเสมอ
    กันคิ้ว
    กันคอ
    กันหน้า

ภาษาเขมรเหนือ แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

เทียบภาษาเขมร កាន់ (กาน̍)

การออกเสียง แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

กัน

  1. ถือ

ภาษาคำเมือง แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

รากศัพท์ 1 แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

กัน (คำอาการนาม การกัน)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩢ᩠ᨶ (กัน)

รากศัพท์ 2 แก้ไข

คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข

กัน

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩢ᩠ᨶ (กัน)