ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากเขมรกลาง កូន (กูน), កូន៑ (กูนฺ), កូន្ន (กูนฺน), កូណ (กูณ, ลูก); เทียบเขมร កូន (กูน); ร่วมรากกับ โกน

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

อ้างอิง

แก้ไข
    • พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน (พ.ศ. 2554).