กั้น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กั้น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gân
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kan˥˩/^{(สัมผัส)}

รากศัพท์ 1

เทียบจีนยุคกลาง 干 (MC kan); ร่วมเชื้อสายกับลาว ກັ້ນ (กั้น), ไทใหญ่ ၵၼ်ႈ (กั้น)

รูปแบบอื่น

ก้นน (เลิกใช้)

คำกริยา

กั้น (คำอาการนาม การกั้น)

กีดขวาง หรือ ทำ สิ่งกีดขวางเพื่อ บัง คั่น หรือ กัน ไว้ไม่ให้เข้า มา
กั้นกลด

ภูเขากั้นเขตแดน

กั้นถนน

ลูกคำ

คำเกี่ยวข้อง

| |

คำแปลภาษาอื่น

ทำเพื่อไม่ให้เข้ามา

ไทใหญ่: ႁႄႉ (shn) (แห๎), ၵင်ႈ (shn) (กั้ง)
ลาว: ກັ້ນ (lo) (กั้น)
อังกฤษ : to cut off, shut off, bar, block

รากศัพท์ 2

ยืมโดยเรียนรู้จากจีนกลาง 贛語 (gànyǔ)

คำวิสามานยนาม

กั้น

ภาษากั้น, ภาษาถิ่น หนึ่ง ใน มณฑลเจียงซี ประเทศจีน

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

กั้น (คำอาการนาม ก๋ารกั้น หรือ ก๋านกั้น)

รูปแบบอื่นของ ᨠᩖᩢ᩶ᩁ (ก‍ลั้ร, “กลั้น”)

คำคุณศัพท์

กั้น (คำอาการนาม กำกั้น หรือ ความกั้น)

รูปแบบอื่นของ ᨠᩖᩢ᩶ᩁ (ก‍ลั้ร, “อด, กลั้น, ขาด”)