กั้น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กั้น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gân
	ราชบัณฑิตยสภา	kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kan˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 干 (MC kan); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກັ້ນ (กั้น), ภาษาไทใหญ่ ၵၼ်ႈ (กั้น)

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ก้นน

คำกริยา

กั้น (คำอาการนาม การกั้น)

1. กีดขวางหรือทำสิ่งกีดขวางเพื่อบัง คั่น หรือกันไว้ไม่ให้เข้ามา

   กั้นกลด

   ภูเขากั้นเขตแดน

   กั้นถนน

คำประสม

กั้นกาง ปิดกั้น สกัดกั้น

คำแปลภาษาอื่น

ทำเพื่อไม่ให้เข้ามา

• ไทใหญ่: ႁႄႉ (shn) (แห๎), ၵင်ႈ (shn) (กั้ง)
• ลาว: ກັ້ນ (lo) (กั้น)
• อังกฤษ : to cut off, shut off, bar, block

รากศัพท์ 2

ยืมโดยเรียนรู้จากภาษาจีนกลาง 贛語／赣语 (gànyǔ)

คำวิสามานยนาม

กั้น

1. ภาษากั้น, ภาษาถิ่นหนึ่งในมณฑลเจียงซี ประเทศจีน

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

กั้น (คำอาการนาม ก๋ารกั้น หรือ ก๋านกั้น)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩖᩢ᩶ᩁ (กลั้ร, “กลั้น”)

คำคุณศัพท์

กั้น (คำอาการนาม กำกั้น หรือ ความกั้น)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩖᩢ᩶ᩁ (กลั้ร, “อด, กลั้น, ขาด”)