ก่น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ก่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gòn
	ราชบัณฑิตยสภา	kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kon˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

ก่น

1. (โบราณ) ตั้งหน้า, มุ่ง

   อยู่เย็นยงงก่นเกอด พิจลการ

   (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์)

ลูกคำ

• ก่นแต่

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩫ᩠᩵ᨶ (ก็่น), เขิน ᨠᩫ᩠᩵ᨶ (ก็่น), ลาว ກົ່ນ (ก็่น), ไทลื้อ ᦷᦂᧃᧈ (โก่น), ไทใหญ่ ၵူၼ်ႇ (กู่น), ไทใต้คง ᥐᥨᥢᥱ (โก่น), พ่าเก ကုꩫ် (กุน์), อาหม 𑜀𑜤𑜃𑜫 (กุน์)

คำกริยา

ก่น (คำอาการนาม การก่น)

1. (ล้าสมัย, สกรรม) ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ลูกคำ

• ก่นโคตร
• ก่นด่า
• ก่นสร้าง

 

ภาษาญ้อ

คำกริยา

ก่น

1. ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ภาษาอีสาน

คำกริยา

ก่น (คำอาการนาม การก่น)

1. ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ดูเพิ่ม

• ขัว