กึ๋น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว [Term?]^[1]

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กึ๋น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gʉ̌n
	ราชบัณฑิตยสภา	kuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kɯn˩˩˦/^{(สัมผัส)}

คำนาม

กึ๋น

กระเพาะ ที่สอง ของ สัตว์ปีก
สติปัญญาที่แหลม คม^[2]
หัวหน้าคนนี้ไม่มีกึ๋นเอาเลย

อ้างอิง

↑ http://sealang.net/thai/chinese/modern.htm
↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 13.

[1] ttp://sealang.net/thai/chinese/modern.htm

[2] ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 13.

[1]

[2]