สอง
ภาษาไทย
แก้ไข| 20[a], [b] | ||
| ← 1 | ๒ 2 |
3 → |
|---|---|---|
| เชิงการนับ: สอง เชิงอันดับที่: ที่สอง, รอง ตัวคูณ: สองเท่า เชิงรวบรวม: คู่ เศษส่วน (⅟…): ครึ่ง, ซีก | ||
รูปแบบอื่น
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɔːŋᴬ¹ (Jonsson, 1991), จากไทดั้งเดิม *soːŋᴬ, จากจีนยุคกลาง 雙 (MC sraewng); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩬᨦ (สอง), ลาว ສອງ (สอง), ไทลื้อ ᦉᦸᧂ (สอ̂ง), ไทดำ ꪎꪮꪉ (สอง), ไทขาว ꪎꪮꪉ, ไทแดง ꪎꪮꪉ, ไทใหญ่ သွင် (สอ̂ง), ไทใต้คง ᥔᥩᥒᥴ (ส๋อ̂ง), ไทแหล่ง ꩬွꩼင်, คำตี้ ꩬွင်, อ่ายตน ꩬွင် (สอ̂ง์), พ่าเก ꩬွင် (สอ̂ง์), อาหม 𑜏𑜨𑜂𑜫 (สอ̂ง์), ปู้อี soongl, จ้วง song, ตั่ย sloong
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สอง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ̌ɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | song | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔːŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
เลข
แก้ไขคำนาม
แก้ไขคำวิสามานยนาม
แก้ไขสอง
- ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดแพร่
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขจำนวน 2
|