ซาว

ดูเพิ่ม: ซ๊าว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซาว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	saao
	ราชบัณฑิตยสภา	sao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saːw˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *zaːwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຊາວ (ซาว), จ้วง sauz (ซาว-ล้าง อาบ), จ้วงแบบจั่วเจียง sauz (ซาว-ล้าง อาบ)

คำกริยา

ซาว (คำอาการนาม การซาว)

1. ล้างน้ำด้วยวิธีใช้มือคนให้ทั่วเพื่อให้สะอาดก่อนหุงต้ม

   ซาวข้าว

   ซาวถั่ว

รากศัพท์ 2

จำนวนภาษาไทย ^{(แก้ไข)}

←  10	←  19	๒๐ 20	21  → [a], [b], [c]	30  →
		2
เชิงการนับ: ยี่สิบ, (dialectal) ซาว     เชิงอันดับที่: ที่ยี่สิบ     ตัวคูณ: ยี่สิบเท่า

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːwᴬ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว), อีสาน ซาว, ลาว ຊາວ (ซาว), ไทลื้อ ᦌᦱᧁ (ซาว), ไทดำ ꪏꪱꪫ (ซาว), ไทใหญ่ သၢဝ်း (ส๊าว), ไทใต้คง ᥔᥣᥝᥰ (ส๊าว), ไทแหล่ง ꩬၢဝ်း, อ่ายตน ꩬွ် (เสา), พ่าเก ꩬွ် (เสา), อาหม 𑜏𑜧 (สว์)

เลข

ซาว

1. (สุโขทัย, ภาคเหนือ, ภาคอีสาน) ยี่สิบ

ภาษาคำเมือง

เลข

ซาว

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːwᴬ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับไทย ซาว, คำเมือง ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว), ลาว ຊາວ (ซาว), ไทลื้อ ᦌᦱᧁ (ซาว), ไทใหญ่ သၢဝ်း (ส๊าว), ไทใต้คง ᥔᥣᥝᥰ (ส๊าว), ไทแหล่ง ꩬၢဝ်း, อ่ายตน ꩬွ် (เสา), พ่าเก ꩬွ် (เสา), อาหม 𑜏𑜧 (สว์)

เลข

ซาว

1. ยี่สิบ