ซาว

ดูเพิ่ม: ซ๊าว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซาว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	saao
	ราชบัณฑิตยสภา	sao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saːw˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *zaːwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊາວ (ซาว), ภาษาจ้วง sauz (ซาว-ล้าง อาบ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง sauz (ซาว-ล้าง อาบ)

คำกริยา

ซาว (คำอาการนาม การซาว)

1. เอาข้าวสารล้างน้ำด้วยวิธีใช้มือคนให้ทั่วเพื่อให้สะอาดก่อนหุงต้ม เรียกว่า ซาวข้าว

รากศัพท์ 2

จำนวนภาษาไทย ^{(แก้ไข)}

←  10	←  19	๒๐ 20	21  → [a], [b], [c]	30  →
		2
เชิงการนับ: ยี่สิบ, (dialectal) ซาว     เชิงอันดับที่: ที่ยี่สิบ     ตัวคูณ: ยี่สิบเท่า

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːwᴬ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว), ภาษาอีสาน ซาว, ภาษาลาว ຊາວ (ซาว), ภาษาไทลื้อ ᦌᦱᧁ (ซาว), ภาษาไทใหญ่ သၢဝ်း (ส๊าว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥣᥝᥰ (ส๊าว), ภาษาไทแหล่ง ꩬၢဝ်း, ภาษาอ่ายตน ꩬွ် (เสา), ภาษาพ่าเก ꩬွ် (เสา), ภาษาอาหม 𑜏𑜧 (สว์)

เลข

ซาว

1. (ภาษาถิ่น) ยี่สิบ

ภาษาคำเมือง

เลข

ซาว

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːwᴬ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ซาว, ภาษาคำเมือง ᨪᩣ᩠ᩅ (ซาว), ภาษาลาว ຊາວ (ซาว), ภาษาไทลื้อ ᦌᦱᧁ (ซาว), ภาษาไทใหญ่ သၢဝ်း (ส๊าว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥣᥝᥰ (ส๊าว), ภาษาไทแหล่ง ꩬၢဝ်း, ภาษาอ่ายตน ꩬွ် (เสา), ภาษาพ่าเก ꩬွ် (เสา), ภาษาอาหม 𑜏𑜧 (สว์)

เลข

ซาว

1. ยี่สิบ