ล้าง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C.lwɤːŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ล้าง, ภาษาลาว ລ້າງ (ล้าง), ภาษาคำเมือง ᩃ᩶ᩣ᩠ᨦ (ล้าง), ภาษาเขิน ᩃ᩶ᩣ᩠ᨦ (ล้าง), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱᧂᧉ (ล้าง), ภาษาไทดำ ꪩ꫁ꪱꪉ (ล้าง), ภาษาไทใหญ่ လၢင်ႉ (ล๎าง), ภาษาอาหม 𑜎𑜂𑜫 (ลง์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง langx, ภาษาจ้วง langx
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ล้าง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | láang |
| ราชบัณฑิตยสภา | lang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /laːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
ล้าง (คำอาการนาม การล้าง)
- (สกรรม) ทำให้หมดสิ้นไปโดยใช้สิ่งเช่นน้ำหรือไฟเป็นต้น และมีกรรมวิธีต่าง ๆ
- กวาดล้าง
- ชะล้าง
- ชำระล้าง
- ล้างกลิ่น
- ล้างคาว
- ล้างถู
- (ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) ลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- ฆ่าล้างโคตร
- สงครามล้างชาติ
คำสืบทอด แก้ไข
- → ญัฮกุร: ลาง่