ดูเพิ่ม: ไป่ และ ไป๋

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *pajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ไป, ลาว ໄປ (ไป), คำเมือง ᨻᩱ (ไพ), เขิน ᨻᩱ (ไพ), ไทลื้อ ᦺᦔ (ไป) และ ᦺᦗ (ไพ), ไทดำ ꪼꪜ (ไป), ไทใหญ่ ပႆ (ไป), อ่ายตน ပႝ (ปย์), พ่าเก ပႝ (ปย์), จ้วง bae, ปู้อี bail

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ไป
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpai
ราชบัณฑิตยสภาpai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paj˧/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

ไป (คำอาการนาม การไป)

  1. (อกรรม) เคลื่อนจากตัวผู้พูด
    เขาไปตลาด
    เขาเข็นเรือไม่ไปเพราะเรือเกยตื้น

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

ไป

  1. เป็นคำประกอบกริยาแสดงทิศทางออกจากตัวผู้พูด
    เขาเดินไปโรงเรียน
  2. ในการเขียนจดหมายทางการ ใช้แสดงทิศทางออกจากตัวผู้ที่เขียนถึง
    ผมขอให้คุณเดินทางไปหาผมวันอาทิตย์นี้
  3. เป็นคำประกอบกริยามีความหมายว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด (...ไป...ไป)
    ทำไปกินไป
  4. เป็นคำประกอบท้ายคำวิเศษณ์เพื่อเน้นความหมายให้หนักแน่นยิ่งขึ้น
    ขาวไป
    ช้าไป
    ดีเกินไป

คำตรงข้าม

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข