มา
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | มา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | maa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ma | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /maː˧/(ส) | |
| คำพ้องเสียง | มาห์ | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาบาลี มา; เทียบภาษาสันสกฤต मास् (มาสฺ)
คำนามแก้ไข
มา
รากศัพท์ 2แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩣ (มา), ภาษาลาว ມາ (มา), ภาษาไทลื้อ ᦙᦱ (มา), ภาษาไทใต้คง ᥛᥣᥰ (ม๊า), ภาษาไทใหญ่ မႃး (ม๊า), ภาษาไทดำ ꪣꪱ (มา), ภาษาอาหม 𑜉𑜠 (มะ) หรือ 𑜉𑜡 (มา) หรือ 𑜉𑜡𑜠 (มาะ), ภาษาจ้วง maz
คำกริยาแก้ไข
มา (คำอาการนาม การมา)
- เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด
- มานี่มาหาฉันหน่อย
- เขาบอกว่าจะมาแล้วไม่มา
- ใช้ในการเขียนจดหมายทางการ ใช้แสดงทิศทางสู่ตัวผู้ที่เขียนถึง
- พรุ่งนี้ผมจะมาหาคุณ
คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข
มา
- เป็นคำประกอบกริยาแสดงทิศทางเข้าหาตัวผู้พูด
- หันมาทางนี้
- เอามานี่
- เป็นคำประกอบกริยาแสดงอาการที่ต่อเนื่องเรื่อยมาถึงปัจจุบัน
- ความเป็นมา
- อยู่มาวันหนึ่ง
- ส่งหนังสือบอกข่าวมา
คำตรงข้ามแก้ไข
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
ภาษาบาลีแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำอนุภาคแก้ไข
มา
คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข
มา
- อย่า
คำนามแก้ไข
มา ญ.
การผันรูปแก้ไข
ตารางการผันรูปของ "มา" (เพศหญิง)