ร้อยกรอง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร้อย +‎ กรอง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ร้อย-กฺรอง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rɔ́ɔi-grɔɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	roi-krong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rɔːj˦˥.krɔːŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ร้อยกรอง (คำอาการนาม การร้อยกรอง)

1. สอดผูกให้ติดต่อกัน, ร้อย ถัก และเย็บงานประเภทประณีตศิลป์เช่นดอกไม้ให้เป็นรูปต่าง ๆ

   ร้อยกรองข่ายคลุมไตร

   ร้อยกรองสไบ

2. ตรวจชำระให้ถูกต้อง, สังคายนา

   ร้อยกรองพระธรรมวินัย

3. แต่งหนังสือดีให้มีความไพเราะ
4. เรียบเรียงถ้อยคำให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์

คำนาม

ร้อยกรอง

1. คำประพันธ์, ถ้อยคำที่เรียบเรียงให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์

ดูเพิ่ม

• ร้อยแก้ว