ดูเพิ่ม: เปน, เปิ่น, เปิ้น, และ เป๋น

ภาษาไทย แก้ไข

รูปแบบอื่น แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *m̩.pelᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เป็น, ภาษาลาว ເປັນ (เปัน), ภาษาคำเมือง ᨸᩮ᩠ᨶ (เปน), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧃ (ปีน), ภาษาไทดำ ꪹꪜꪸꪙ (เปย̂น), ภาษาไทขาว ꪜꪲꪙ, ภาษาไทใหญ่ ပဵၼ် (เปน), ภาษาไทใต้คง ᥙᥥᥢ (เปน), ภาษาอาหม 𑜈𑜢𑜃𑜫 (บิน์), ภาษาจ้วง baenz, ภาษาแสก พั๊น, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง binz

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์เป็น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpen
ราชบัณฑิตยสภาpen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pen˧/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

เป็น (คำอาการนาม การเป็น or ความเป็น)

  1. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำ เพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร
    ท่านเป็นเจ้า
    เขาเป็นนาย

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข

เป็น

  1. สามารถ, ได้
    เต้นเป็น
    รำเป็น

คำคุณศัพท์ แก้ไข

เป็น (คำอาการนาม ความเป็น)

  1. ยังมีชีวิตอยู่, ยังไม่ตาย
    ปลาเป็น
    คนเป็น
  2. ประหนึ่ง
    ทำเป็นบ้า