ภาษาไทยแก้ไข

รูปแบบอื่นแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗajꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ได้, ภาษาลาว ໄດ້ (ได้), ภาษาคำเมือง ᨯᩱ᩶ (ได้), ภาษาไทลื้อ ᦺᦡᧉ (ได้), ภาษาไทดำ ꪼꪒ꫁ (ได้), ภาษาไทใหญ่ လႆႈ (ไล้), ภาษาจ้วง ndaej, ภาษานุง đày; เทียบภาษาสุ่ย qdyais, ภาษาต้งใต้ lis, ภาษาไหลดั้งเดิม *ɗɯ

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์ด้าย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdâai
ราชบัณฑิตยสภาdai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/daːj˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงด้าย

คำกริยาแก้ไข

ได้ (คำอาการนาม การได้)

  1. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว
    ได้เงิน
    ได้ลูก
    ได้แผล
  2. ใช้ประกอบท้ายคำกริยามีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ
    1. อาจ, สามารถ เช่น เดินได้, เขียนได้
    2. สำเร็จผล เช่น สอบได้
    3. อนุญาต เช่น ลงมือกินได้, ไปได้
  3. (ไวยากรณ์, คำกริยานุเคราะห์) คำช่วยกริยาบอกอดีต
    ได้กิน
    ได้ไป

คำประสมแก้ไข

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

ภาษาคำเมืองแก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

คำกริยาแก้ไข

ได้ (คำอาการนาม ก๋ารได้ or ก๋านได้)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩱ᩶ (ได้)

คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข

ได้

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩱ᩶ (ได้)

คำสันธานแก้ไข

ได้

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩱ᩶ (ได้)