รับ
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rapᴰ²ˢ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩢ᩠ᨷ (รับ), ภาษาเขิน ᩁᩢ᩠ᨷ (รับ), ภาษาลาว ຮັບ (ฮับ), ภาษาไทลื้อ ᦣᧇ (ฮับ), ภาษาไทดำ ꪭꪚꪾ (ฮับ), ภาษาไทใหญ่ ႁပ်ႉ (หั๎ป), ภาษาไทใต้คง ᥞᥙ (หัป), ภาษาอาหม 𑜍𑜆𑜫 (รป์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง raep
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | รับ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ráp |
| ราชบัณฑิตยสภา | rap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rap̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
แก้ไขรับ (คำอาการนาม การรับ)
- ยื่นมือออกถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นส่งให้
- รับของ
- รับเงิน
- ถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นส่งมาให้
- รับจดหมาย
- รับพัสดุภัณฑ์
- ไปพบ ณ ที่ที่กำหนดเพื่ออำนวยความสะดวกหรือพาไปสู่ที่พัก, ต้อนรับ
- ฉันไปรับเพื่อนที่ดอนเมือง
- ประชาชนไปรับนายกรัฐมนตรีกลับจากต่างประเทศ
- โดยปริยายใช้แก่นามธรรมก็ได้
- รับศีล
- รับพร
- ให้คำตอบที่ไม่ปฏิเสธ
- ตอบรับ
- รับเชิญ
- ยอมสารภาพ
- รับผิด
- ตกลงตาม
- รับทำ
- คล้องจอง
- กลอนรับสัมผัสกัน
- เหมาะเจาะ, เหมาะสม
- หมวกรับกับหน้า
- ขานตอบ
- กู่เรียกแล้วไม่มีคนรับ
- โทรศัพท์ไม่มีผู้รับ
- ต้าน
- รับทัพ
- รับศึก
- ต่อเสียง
- ลูกคู่ร้องรับต้นบท
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขภาษาเขมรเหนือ
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /rap/
คำกริยา
แก้ไขรับ