เสียง
ภาษาไทยแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
- (เลิกใช้) สยง
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาจีนยุคกลาง 聲 (MC ɕiᴇŋ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿᨦ (สยง), ภาษาลาว ສຽງ (สย͢ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧂ (เสง), ภาษาไทดำ ꪎꪸꪉ (สย͢ง), ภาษาไทใหญ่ သဵင် (เสง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥒᥴ (เส๋ง), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜂𑜫 (สิง์); เกี่ยวข้องกับ สำเนียง
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เสียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǐiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | siang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sia̯ŋ˩˩˦/ | |
คำนามแก้ไข
เสียง (คำลักษณนาม เสียง)
- สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยหู
- เสียงฟ้าร้อง
- เสียงเพลง
- เสียงพูด
- ความเห็น
- เรื่องนี้ฉันไม่ออกเสียง
- ความนิยม
- คนนี้เสียงดี มีหวังได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
- คะแนนเสียง
- ลงมติกันแล้วเขาชนะเพราะได้เสียงข้างมาก
ดูเพิ่มแก้ไข
ภาษาคำเมืองแก้ไข
คำนามแก้ไข
เสียง
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈ᩠ᨿᨦ (สยง)