ใช้

ดูเพิ่ม: ใช่

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʑaɰꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ໃຊ້ (ใซ้), คำเมือง ᨩᩲ᩶ (ใช้) หรือ ᨩᩱ᩶ (ไช้), ไทลื้อ ᦺᦋᧉ (ไช้), ไทดำ ꪻꪋ꫁ (ใจฺ้), ไทขาว ꪻꪋꫂ, ไทใหญ่ ၸႂ်ႉ (ใจ๎), ไทใต้คง ᥓᥬᥳ (ใจ๎), อาหม 𑜋𑜨𑜧 (ฉอ̂ว์), จ้วง sawj, จ้วงแบบจั่วเจียง cawj

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไช้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chái
	ราชบัณฑิตยสภา	chai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaj˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ใช้ (คำอาการนาม การใช้)

1. บังคับให้ทำ

   ใช้งาน

2. จับจ่าย

   ใช้เงิน

3. เอามาทำให้เกิดประโยชน์

   ใช้เรือ

   ใช้รถ

4. ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้
5. ตอบแทน, ให้ทดแทน

   เมื่อเขาเลี้ยงเราเราต้องเลี้ยงใช้เขา

ลูกคำ

• ใช้ได้
• ใช้ไม่ได้

คำแปลภาษาอื่น

เอามาทำให้เกิดประโยชน์

• จีน:

  จีนกลาง: 使用 (zh) (shǐyònɡ)

• ดัตช์: gebruiken (nl) (เฅอบราอือเกอน์)
• ไทใหญ่: ၸႂ်ႉ (shn) (ใจ๎), ၸႂ်ႉတိုဝ်း (shn) (ใจ๎ตึ๊ว)
• ลาว: ໃຊ້ (lo) (ใซ้)
• อังกฤษ: use (en) (ยูซ)