บังคับ
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បង្គាប់ (บงฺคาบ̍, “สั่งการ”)
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | บัง-คับ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bang-káp |
ราชบัณฑิตยสภา | bang-khap | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /baŋ˧.kʰap̚˦˥/(สัมผัส) |
คำนามแก้ไข
บังคับ
- (โบราณ) การว่ากล่าวปกครอง, อำนาจศาลสมัยมีสภาพนอกอาณาเขต
- คนในบังคับอังกฤษ
- กฎเกณฑ์ของการประพันธ์ที่บัญญัติใช้ในฉันทลักษณ์
- บังคับครุลหุ
- บังคับเอกโท
- บังคับสัมผัส
คำกริยาแก้ไข
บังคับ (คำอาการนาม การบังคับ)
- ใช้อำนาจสั่งให้ทำหรือให้ปฏิบัติหรือให้จำต้องทำ
- เขาถูกสถานการณ์บังคับ
- ให้เป็นไปตามความประสงค์
- บังคับเครื่องบินให้ขึ้นลง
- ทำให้เป็นไปตามกฎเกณฑ์การใช้ภาษา
- ทำตามสภาพที่ถูกกำหนดไว้
- ทางนี้บังคับให้เลี้ยวซ้าย
- ประตูนี้บังคับให้ผลักเข้า