บังคับ
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาเขมร បង្គាប់ (บงฺคาบ̍, “สั่งการ”)
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | บัง-คับ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bang-káp |
ราชบัณฑิตยสภา | bang-khap | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /baŋ˧.kʰap̚˦˥/(ส) |
คำนามแก้ไข
บังคับ
- (โบราณ) การว่ากล่าวปกครอง, อำนาจศาลสมัยมีสภาพนอกอาณาเขต
- คนในบังคับอังกฤษ
- กฎเกณฑ์ของการประพันธ์ที่บัญญัติใช้ในฉันทลักษณ์
- บังคับครุลหุ
- บังคับเอกโท
- บังคับสัมผัส
คำกริยาแก้ไข
บังคับ (คำอาการนาม การบังคับ)