ไว้

ดูเพิ่ม: ไว

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *waj/aɰꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩅᩱ᩶ (ไว้) หรือ ᩅᩱ᩠᩶ᨿ (ไว้ย), ลาว ໄວ້ (ไว้), ไทลื้อ ᦺᦞᧉ (ไว้), ไทดำ ꪼꪫ꫁ (ไว้), ไทใหญ่ ဝႆႉ (ไว๎), ไทใต้คง ᥝᥭᥳ (วั๎ย), อาหม 𑜈𑜩 (บย์) หรือ 𑜉𑜩 (มย์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไว้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wái
	ราชบัณฑิตยสภา	wai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/waj˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ไว้ (คำอาการนาม การไว้)

1. เก็บเข้าที่, เอาเข้าที่

   เอาของไปไว้ที่

2. วาง

   เอาไว้ตรงนั้นแหละ

   ไว้ของให้เป็นที่

3. ให้มีอยู่, ให้ดำรงอยู่, รักษา

   ไว้จุก

   ไว้หนวด

   ไว้ชีวิต

   ไว้ยศ

คำอนุภาค

ไว้

1. บางทีใช้ประกอบท้ายกริยาบางคำเพื่อให้ความหมายสมบูรณ์หรือหนักแน่นยิ่งขึ้น

   เก็บไว้

   รักษาไว้

   ปลูกไว้

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /waj˦˥/

คำกริยา

ไว้ (คำอาการนาม ก๋ารไว้ หรือ ก๋านไว้)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩅᩱ᩶ (ไว้)