ดูเพิ่ม: ไว้

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

เทียบภาษาจีนยุคกลาง (MC khwaejH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅᩮᩥ᩠ᨿ (เวิย) หรือ ᩅᩰᩫ᩠ᨿ (โว็ย), ภาษาลาว ໄວ (ไว), ภาษาไทลื้อ ᦺᦞ (ไว), ภาษาไทใหญ่ ဝႆး (ไว๊), ภาษาไทใต้คง ᥝᥭᥰ (วั๊ย), ภาษาอาหม 𑜈𑜩 (บย์)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ไว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwai
ราชบัณฑิตยสภาwai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/waj˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงวัย
ไวทย์

คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข

ไว (คำอาการนาม ความไว)

  1. ลักษณะที่เคลื่อนไหว หรือสามารถคิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที
    เด็กคนนั้นเดินไว

คำพ้องความ แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

ไว

  1. เคลื่อนไหว คิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที
    ไวเข้ารถจะออกแล้ว

คำพ้องความ แก้ไข