เอา

ดูเพิ่ม: เอ้า

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เอา, ลาว ເອົາ (เอ็า), คำเมือง ᩐᩣ (อูา), เขิน ᩐᩢᩣ (อูัา), ไทลื้อ ᦀᧁ (เอา), ไทดำ ꪹꪮꪱ (เอา), ไทใหญ่ ဢဝ် (อว), อาหม 𑜒𑜧 (อว์) หรือ 𑜒𑜧𑜈𑜫 (อว์ว์) หรือ 𑜒𑜨𑜧 (ออ̂ว์), จ้วง aeu

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เอา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ao
	ราชบัณฑิตยสภา	ao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔaw˧/(สัมผัส)

คำกริยา

เอา (คำอาการนาม การเอา)

1. ยึด

   เอาไว้อยู่

2. รับไว้

   เขาให้ก็เอา

3. พา, นำ

   เอาตัวมา

4. ต้องการ

   ทำเอาชื่อ

   ทำงานเอาหน้า

5. ถือเป็นสำคัญ

   เจรจาเอาถ้อยคำ

   เอาพี่เอาน้อง

6. (ภาษาปาก) คำใช้แทนกริยาอื่น ๆ บางคำได้

คำแปลภาษาอื่น

พา, นำ

• คำเมือง: ᩐᩣ (nod) (อูา)
• ไทดำ: ꪹꪮꪱ (blt) (เอา)
• ไทใหญ่: ဢဝ် (shn) (อว)
• ลาว: ເອົາ (lo) (เอ็า)
• อังกฤษ: take (en) (เทค)

คำกริยาวิเศษณ์

เอา

1. เมื่อใช้ลงท้ายกริยา เป็นการเน้นกริยาแสดงถึงการตั้งหน้าตั้งตาทำต่อเนื่องกัน

   กินเอา ๆ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔaw˧˧/

คำกริยา

เอา (คำอาการนาม ก๋ารเอา หรือ ก๋านเอา)

1. (สกรรม) รูปแบบอื่นของ ᩐᩣ (อูา)

ภาษาชอง

รากศัพท์

สืบทอดจากมอญ-เขมรดั้งเดิม *ʔaawʔ

การออกเสียง

• (จันทบุรี, ตราด, กาญจนบุรี) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔaw/

คำนาม

เอา

1. เสื้อ