เสื้อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เซื่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sʉ̂ʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	suea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɯa̯˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

เสื้อ

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เสอิ้อ), ภาษาลาว ເສື້ອ (เสื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᦲᧉ (เสี้), ภาษาไทดำ ꪹꪎ꫁ (เส้), ภาษาไทใหญ่ သိူဝ်ႈ (เสิ้ว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥫᥲ (เส้อ̂), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜤𑜈𑜫 (สึว์) หรือ 𑜏𑜥 (สู), ภาษาจ้วง swj (สื้อ) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง swej (เสื้อ)

คำนาม

เสื้อ (คำลักษณนาม ตัว)

1. เครื่องสวมกายท่อนบนทำด้วยผ้าเป็นต้น เรียกชื่อต่าง ๆ กัน

   เสื้อกั๊ก

   เสื้อเชิ้ต

คำแปลภาษาอื่น

เครื่องสวมกายท่อนบน

• จีน:

  จีนกลาง: 襯衫／衬衫 (zh),

• ไทใหญ่: သိူဝ်ႈ (shn) (เสิ้ว)
• ลาว: ເສື້ອ (lo) (เสื้อ)
• อังกฤษ: shirt (en) (เฌิร์ต)

คำประสม

• เสื้อผ้า
• เสื้อแสง

 

รากศัพท์ 2

คำนาม

เสื้อ

1. เชื้อสาย
2. ผีหรืออมนุษย์จำพวกหนึ่ง เรียกเต็มว่า ผีเสื้อ, ถ้าอยู่ในน้ำ เรียกว่า ผีเสื้อน้ำ หรือ เสื้อน้ำ, ถ้าเป็นยักษ์ เรียกว่า ผีเสื้อยักษ์, ถ้าอยู่รักษาเมือง เรียกว่า ผีเสื้อเมือง เสื้อเมือง หรือ พระเสื้อเมือง (คำลักษณนาม ตัว)