ผี
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *priːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ผี, ลาว ຜີ (ผี), คำเมือง ᨹᩦ (ผี), ไทลื้อ ᦕᦲ (ผี), ไทดำ ꪠꪲ (ฝิ), ไทใหญ่ ၽီ (ผี), อาหม 𑜇𑜣 (ผี), จ้วง bi/fangz, จ้วงแบบจั่วเจียง pi
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ผี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | phi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰiː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไข- สิ่งที่มนุษย์เชื่อว่าเป็นสภาพลึกลับ มองไม่เห็นตัว แต่อาจจะปรากฏเหมือนมีตัวตนได้ อาจให้คุณหรือโทษได้ มีทั้งดีและร้าย
- คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ผี
- ผีปู่ย่าตายาย
- ผีเรือน
- ผีห่า
- (ภาษาปาก) เรียกคนที่ตายไปแล้ว
- (ภาษาปาก) ศพ
- (โบราณ) เทวดา
- (ภาษาปาก) เรียกบุคคลที่หมกมุ่นในการพนันว่า ผีการพนันเข้าสิง
ลูกคำ
แก้ไข- กระเช้าผีมด
- กำไลคู่ผี
- กุญแจผี
- ขื่อผี
- คนดีผีคุ้ม
- จานผี
- จิ้งหรีดผี
- ชู้เหนือผี
- ตีนผี
- ตีผี
- บนข้าวผี ตีข้าวพระ
- ประตูผี
- ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง
- ปลุกผี
- ปอผี
- ผิดผี
- ผีกระสือ
- ผีกระหัง
- ผีกองกอย
- ผีเข้าผีออก
- ผีโขมด
- ผีซ้ำด้ำพลอย
- ผีดิบ
- ผีตองเหลือง
- ผีตะ
- ผีตากผ้าอ้อม
- ผีตายซาก
- ผีตายทั้งกลม
- ผีตายโหง
- ผีถ้วยแก้ว
- ผีถึงป่าช้า
- ผีแถน
- ผีทะเล
- ผีน้อย
- ผีบ้านไม่ดี ผีป่าก็พลอย
- ผีบุญ
- ผีปอบ
- ผีโป่ง
- ผีโป่งค่าง
- ผีพุ่งไต้
- ผีเพลีย
- ผีโพง
- ผีฟ้า
- ผีไม่มีศาล
- ผีเรือน
- ผีเรือนไม่ดี ผีป่าก็พลอย
- ผีสัง
- ผีสาง
- ผีเสื้อ
- ผีหลอก
- ผีห่า
- ผีอำ
- ฝากผี
- ฝากผีฝากไข้
- ฝ้ายผี
- มือผี
- เมืองผี
- รำผี
- เรือผีหลอก
- ลงผี
- ล้างหน้าผี
- ลูกประคำผี
- ลูกผีลูกคน
- เลี้ยงผี
- ไล่ผี
- สะกดผี
- เสียผี
- หน้าผี
- หนูผี
- หมอผี
- หูผีจมูกมด
- ไหว้ผี
- อุตพิดผี
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไข(1)
คำคุณศัพท์
แก้ไขผี
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pʰiː˨˦/
คำนาม
แก้ไขผี
- อีกรูปหนึ่งของ ᨹᩦ (ผี)