คุณ
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต गुण (คุณ) หรือภาษาบาลี คุณ
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | คุน | [เสียงสมาส] คุน-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kun | kun-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | khun | khun-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰun˧/(สัมผัส) | /kʰun˧.na˦˥./ | |
| ไฟล์เสียง | |||
คำอนุภาคแก้ไข
คุณ
- คำที่ใช้เรียกนำหน้าบุคคลเพื่อแสดงความยกย่อง เช่น คุณพ่อ คุณแม่ คุณสมร
- คำนำหน้าชื่อสตรีที่ยังไม่ได้สมรสและได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตั้งแต่ชั้นจตุตถจุลจอมเกล้าถึงชั้นทุติยจุลจอมเกล้า
- คำนำหน้าชื่อสตรีที่ยังไม่ได้สมรสและได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าฝ่ายในชั้นทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษขึ้นไป
- คำที่ใช้เรียกนำหน้าบุคคลเพื่อให้เกียรติ
คำนามแก้ไข
คุณ
- ความดีที่มีประจำอยู่ในสิ่งนั้น ๆ
- ความเกื้อกูล เช่น รู้คุณ
- (ไวยากรณ์) คำแต่งชื่อ
- อาถรรพณ์ คือ พิธีทำร้ายต่ออมิตร โดยเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าในตัว หรือฝังรูปฝังรอย เรียกกันว่า กระทำคุณ, ผู้ถูกกระทำ เรียกว่า ถูกคุณ, คุณไสย ก็ว่า
คำสรรพนามแก้ไข
คุณ
- (สุภาพ) เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2 ใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย
- (สุภาพ) เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้แทนผู้ที่เราพูดถึงด้วยความสุภาพ, คุณท่าน ก็ว่า
คำพ้องความแก้ไข
- (สรรพนามบุรุษที่ 2): ดูที่ อรรถาภิธาน:มึง