สูง
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 嵩 (MC sɨuŋ) หรือ 崧 (MC sɨuŋ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສູງ (สูง), ภาษาคำเมือง ᩈᩪᨦ (สูง), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧂ (สุง), ภาษาไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ภาษาไทใหญ่ သုင် (สุง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), ภาษาอ่ายตน ꩬုင် (สุง), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สูง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǔung |
| ราชบัณฑิตยสภา | sung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /suːŋ˩˩˦/(ส) | |
คำคุณศัพท์แก้ไข
สูง (คำอาการนาม ความสูง)
ภาษาคำเมืองแก้ไข
คำคุณศัพท์แก้ไข
สูง (คำอาการนาม กำสูง หรือ ความสูง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩪᨦ (สูง)