สูง

ดูเพิ่ม: สง, สัง, สั่ง, สิง, สิ่ง, สึง, สึ่ง, ส่ง, และ ส้ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; เทียบจีนยุคกลาง 嵩 (MC sjuwng) หรือ 崧 (MC sjuwng); ร่วมเชื้อสายกับลาว ສູງ (สูง), คำเมือง ᩈᩪᨦ (สูง), ไทลื้อ ᦉᦳᧂ (สุง), ไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ไทใหญ่ သုင် (สุง), ไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), อ่ายตน ꩬုင် (สุง์), พ่าเก ꩬုင် (สุง์), อาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สูง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǔung
	ราชบัณฑิตยสภา	sung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/suːŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

สูง (คำอาการนาม ความสูง)

1. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น

   ต้นไม้สูง

   ภูเขาสูง

2. เหนือระดับปรกติ

   อุณหภูมิสูง

   ไข้สูง

   ความสามารถสูง

3. แหลม

   เสียงสูง

4. ระดับเหนือเสียงกลาง

   อักษรสูง

5. ตรงข้ามกับ ต่ำ

   จิตใจสูง

6. ดี

   คุณภาพสูง

ภาษาคำเมือง

คำคุณศัพท์

สูง (คำอาการนาม กำสูง หรือ ความสูง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩪᨦ (สูง)