ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; เทียบภาษาจีนยุคกลาง (MC sjuwng) หรือ (MC sjuwng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສູງ (สูง), ภาษาคำเมือง ᩈᩪᨦ (สูง), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧂ (สุง), ภาษาไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ภาษาไทใหญ่ သုင် (สุง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), ภาษาอ่ายตน ꩬုင် (สุง์), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์สูง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǔung
ราชบัณฑิตยสภาsung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/suːŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์ แก้ไข

สูง (คำอาการนาม ความสูง)

  1. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น
    ต้นไม้สูง
    ภูเขาสูง
  2. เหนือระดับปรกติ
    อุณหภูมิสูง
    ไข้สูง
    ความสามารถสูง
  3. แหลม
    เสียงสูง
  4. ระดับเหนือเสียงกลาง
    อักษรสูง
  5. ตรงข้ามกับ ต่ำ
    จิตใจสูง
  6. ดี
    คุณภาพสูง

ภาษาคำเมือง แก้ไข

คำคุณศัพท์ แก้ไข

สูง (คำอาการนาม กำสูง or ความสูง)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩪᨦ (สูง)