สูง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 嵩 (MC sɨuŋ) หรือ 崧 (MC sɨuŋ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສູງ (สูง), ภาษาคำเมือง ᩈᩪᨦ (สูง), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧂ (สุง), ภาษาไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ภาษาไทใหญ่ သုင် (สุง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), ภาษาอ่ายตน ꩬုင် (สุง์), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สูง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǔung |
| ราชบัณฑิตยสภา | sung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /suːŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
สูง (คำอาการนาม ความสูง)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
สูง (ต้องการถอดอักษร) (คำอาการนาม กำสูง หรือ ความสูง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩪᨦ (สูง)