สูง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːŋᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສູງ (สูง), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧂ (สุง), ภาษาไทดำ ꪎꪴꪉ (สุง), ภาษาไทใหญ่ သုင် (สุง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥒᥴ (สู๋ง), ภาษาอ่ายตน ꩬုင် (สุง), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜂𑜫 (สุง์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สูง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǔung
	ราชบัณฑิตยสภา	sung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/suːŋ˩˩˦/

คำคุณศัพท์

สูง (คำอาการนาม ความสูง)

1. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น

   ต้นไม้สูง

   ภูเขาสูง

2. เหนือระดับปรกติ

   อุณหภูมิสูง

   ไข้สูง

   ความสามารถสูง

3. แหลม

   เสียงสูง

4. ระดับเหนือเสียงกลาง

   อักษรสูง

5. ตรงข้ามกับ ต่ำ

   จิตใจสูง

6. ดี

   คุณภาพสูง