กลาง

ดูเพิ่ม: กล๋าง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *klaːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩖᩣ᩠ᨦ (ก‍ลา‍ง), ลาว ກາງ (กาง), ไทลื้อ ᦂᦱᧂ (กาง), ไทขาว ꪀꪱꪉ, ไทใหญ่ ၵၢင် (กาง), ไทใต้คง ᥐᥣᥒ (กาง), อาหม 𑜀𑜂𑜫 (กง์) หรือ 𑜀𑜝𑜂𑜫 (กฺลง์), ปักษ์ใต้ กล๋าง, จ้วง gyang, จ้วงแบบจั่วเจียง gyang

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺลาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	glaang
	ราชบัณฑิตยสภา	klang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/klaːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

กลาง

1. ส่วนที่ไม่ค่อนไปข้างใดข้างหนึ่ง
2. ที่รวม, ที่รวมกิจการงานที่มีสาขาย่อยออกไป

   สำนักงานกลาง

   ไปรษณีย์กลาง

คำบุพบท

กลาง

1. ในที่หรือเวลาระหว่าง

   กลางป่า

   กลางฝน

   กลางทาง

คำเกี่ยวข้อง

คำเกี่ยวข้อง

• กลางเก่ากลางใหม่
• กลางแปลง

| |

• กลางหาว

คำสลับอักษร

• ลงกา