ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *klaːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩣ᩠ᨦ (กลาง), ภาษาลาว ກາງ (กาง), ภาษาไทลื้อ ᦂᦱᧂ (กาง), ภาษาไทใหญ่ ၵၢင် (กาง), ภาษาไทขาว ꪀꪱꪉ, ภาษาอาหม 𑜀𑜂𑜫 (กง์) หรือ 𑜀𑜝𑜂𑜫 (กฺลง์)ภาษาปักษ์ใต้ กล๋าง, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gyang, ภาษาจ้วง gyang

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์กฺลาง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงglaang
ราชบัณฑิตยสภาklang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/klaːŋ˧/(สัมผัส)

คำนามแก้ไข

กลาง

  1. ส่วนที่ไม่ค่อนไปข้างใดข้างหนึ่ง
  2. ที่รวม, ที่รวมกิจการงานที่มีสาขาย่อยออกไป
    สำนักงานกลาง
    ไปรษณีย์กลาง

คำบุพบทแก้ไข

กลาง

  1. ในที่หรือเวลาระหว่าง
    กลางป่า
    กลางฝน
    กลางทาง

คำเกี่ยวข้องแก้ไข

คำสลับอักษรแก้ไข