ส่วน

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᩅ᩵ᩁ (สว่ร), ภาษาลาว ສ່ວນ (ส่วน), ภาษาไทลื้อ ᦷᦉᧃᧈ (โส่น)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ส่วน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sùuan
	ราชบัณฑิตยสภา	suan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sua̯n˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ส่วน (คำลักษณนาม ส่วน)

1. สิ่งที่แบ่งจากสิ่งรวม

   เงินส่วนนี้จะเอาไว้ทำบุญ

2. การเข้าร่วม

   เรื่องนี้ขอมีส่วนด้วย

3. แผนกย่อย, ฝ่าย

   งานกองนี้แบ่งออกเป็นหลายส่วน

4. ตอน, ท่อน

   เรื่องนี้แบ่งออกเป็น 5 ส่วน

5. ขนาดที่พอเหมาะพอดี

   ได้ส่วน

   สมส่วน

   ผิดส่วน

6. ด้าน

   ส่วนกว้าง

   ส่วนยาว

   ส่วนหนา

7. (คณิตศาสตร์) จำนวนที่อยู่ข้างล่างของเศษในเลขเศษส่วน

คำสันธาน

ส่วน

1. ฝ่าย, ข้าง, อีกทางหนึ่ง

   พอสอบเสร็จเพื่อน ๆ ก็ไปเที่ยวภูเก็ต ส่วนฉันไปเชียงใหม่

คำสืบทอด

• → เขมร: សួន (สัวน)