ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ลาว ຢູ່ (อยู่), ไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), อาหม 𑜊𑜥 (ยู), ไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ปู้อี qyus, จ้วง youq, ภาษาจ้วงใต้ yuq; เทียบจีนยุคกลาง (MC hju)

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

อยู่ (คำอาการนาม การอยู่)

  1. พัก, อาศัย
    เขาอยู่บ้านหลังนี้
  2. ยังมีชีวิต
    เขายังอยู่
  3. คงที่
    เงินที่ให้มายังอยู่ครบ
  4. ไม่ไปจากที่
    วันนี้เขาอยู่บ้าน
  5. (คำกริยานุเคราะห์) ใช้ประกอบหลังกริยา แสดงว่ากำลังเป็นอยู่ในขณะนั้น
    นอนอยู่
    ตั้งอยู่

คำเกี่ยวข้อง

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

อยู่ (คำอาการนาม ก๋ารอยู่ หรือ ก๋านอยู่)

  1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩀᩪ᩵ (ยู่̱)