หลัง

ดูเพิ่ม: หลง, หลั่ง, หลิ่ง, และ หลุ้ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺลัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lǎng
	ราชบัณฑิตยสภา	lang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/laŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰlaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩖᩢᨦ (หลัง), ลาว ຫຼັງ (หลัง), ไทลื้อ ᦜᧂ (หฺลัง), ไทดำ ꪨꪰꪉ (หฺลัง), ไทใหญ่ လင် (ลัง), อ่ายตน လင် (ลง์), อาหม 𑜎𑜂𑜫 (ลง์), ปู้อี langl, จ้วง laeng

คำนาม

หลัง

1. ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหน้าอก
2. ด้านที่อยู่ตรงข้ามกับด้านหน้าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
3. ส่วนเบื้องบน

   หลังมือ

   หลังเท้า

คำบุพบท

หลัง

1. อยู่ตรงข้ามกับข้างหน้า

คำคุณศัพท์

หลัง

1. เวลาที่ยังมาไม่ถึง

   คราวหลัง

2. ในลำดับถัดไป

   คนหลัง

คำลักษณนาม

หลัง

1. เรียกเรือนหรือสิ่งที่มีลักษณะอย่างเรือน

   บ้าน 1 หลัง

   ศาลา 1 หลัง

คำตรงข้าม

• หน้า
• ก่อน

รากศัพท์ 2

คำกริยา

หลัง

1. (ล้าสมัย) หลง

   บ้าหลัง

   เป็นบ้าเป็นหลัง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /laŋ˨˦/

คำนาม

หลัง

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩖᩢᨦ (หลัง)