หลัง
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | หฺลัง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lǎng |
| ราชบัณฑิตยสภา | lang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /laŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩖᩢᨦ (หลัง), ภาษาลาว ຫຼັງ (หลัง), ภาษาไทลื้อ ᦜᧂ (หฺลัง), ภาษาไทดำ ꪨꪰꪉ (หฺลัง), ภาษาไทใหญ่ လင် (ลัง), ภาษาอ่ายตน လင် (ลง์), ภาษาอาหม 𑜎𑜂𑜫 (ลง์), ภาษาปู้อี langl, ภาษาจ้วง laeng
คำนาม แก้ไข
หลัง
- ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหน้าอก
- ด้านที่อยู่ตรงข้ามกับด้านหน้าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
- ส่วนเบื้องบน
- หลังมือ
- หลังเท้า
คำบุพบท แก้ไข
หลัง
- อยู่ตรงข้ามกับข้างหน้า
คำคุณศัพท์ แก้ไข
หลัง
คำลักษณนาม แก้ไข
หลัง
คำตรงข้าม แก้ไข
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
หลัง
- (ล้าสมัย) หลง
- บ้าหลัง
- เป็นบ้าเป็นหลัง