ภาษาไทยแก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์หฺลัง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlǎng
ราชบัณฑิตยสภาlang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/laŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1แก้ไข

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰlaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩖᩢᨦ (หลัง), ภาษาลาว ຫຼັງ (หลัง), ภาษาไทลื้อ ᦜᧂ (หฺลัง), ภาษาไทดำ ꪨꪰꪉ (หฺลัง), ภาษาไทใหญ่ လင် (ลัง), ภาษาอ่ายตน လင် (ลง์), ภาษาอาหม 𑜎𑜂𑜫 (ลง์), ภาษาปู้อี langl, ภาษาจ้วง laeng

คำนามแก้ไข

หลัง

  1. ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหน้าอก
  2. ด้านที่อยู่ตรงข้ามกับด้านหน้าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
  3. ส่วนเบื้องบน
    หลังมือ
    หลังเท้า

คำบุพบทแก้ไข

หลัง

  1. อยู่ตรงข้ามกับข้างหน้า

คำคุณศัพท์แก้ไข

หลัง

  1. เวลาที่ยังมาไม่ถึง
    คราวหลัง
  2. ในลำดับถัดไป
    คนหลัง

คำลักษณนามแก้ไข

หลัง

  1. เรียกเรือนหรือสิ่งที่มีลักษณะอย่างเรือน
    บ้าน 1 หลัง
    ศาลา 1 หลัง

คำตรงข้ามแก้ไข

รากศัพท์ 2แก้ไข

คำกริยาแก้ไข

หลัง

  1. (ล้าสมัย) หลง
    บ้าหลัง
    เป็นบ้าเป็นหลัง