ลักษณะ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लक्षण (ลกฺษณ, “สิ่งชี้บอก, เครื่องหมาย”), จาก लक्ष् (ลกฺษฺ) + अन (อน); เทียบภาษาบาลี ลกฺขณ; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ feature, quality, character, trait

การแบ่งพยางค์		ลัก-สะ-หฺนะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lák-sà-nà
	ราชบัณฑิตยสภา	lak-sa-na
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/lak̚˦˥.sa˨˩.naʔ˨˩/^{(สัมผัส)}

ลักษณะ (คำลักษณนาม ลักษณะ)