หนึ่ง
ภาษาไทย
แก้ไข| 10 | ||||
| ← 0 | ๑ 1 |
2 → | 10 → | |
|---|---|---|---|---|
| เชิงการนับ: หนึ่ง เชิงอันดับที่: ที่หนึ่ง, แรก ตัวคูณ: หนึ่งเท่า | ||||
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *nɯːŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩧ᩠᩵ᨦ (นึ่ง), ภาษาลาว ໜຶ່ງ (หนึ่ง) หรือ ນຶ່ງ (นึ่ง), ภาษาไทลื้อ ᦓᦹᧂᧈ (นื่ง), ภาษาไทดำ ꪙꪳ꪿ꪉ (นึ่ง), ภาษาไทใหญ่ ၼိုင်ႈ (นึ้ง), ภาษาพ่าเก ꩫိုင် (นึง์), ภาษาอ่ายตน လိုင် (ลึง์), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜤𑜂𑜫 (ลึง์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง nwngh
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | หฺนึ่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nʉ̀ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | nueng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɯŋ˨˩/(สัมผัส) | |
เลข
แก้ไขหนึ่ง
คำพ้องความ
แก้ไข- ดูที่ อรรถาภิธาน:หนึ่ง
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขจำนวน 1
|
คำนาม
แก้ไขหนึ่ง
คำคุณศัพท์
แก้ไขหนึ่ง