ท่อน

ดูเพิ่ม: ทอน และ ท้อน

ภาษาไทย

รากศัพท์

เทียบอีสาน ต่อน, ลาว ຕ່ອນ (ต่อน), คำเมือง ᨲᩬ᩵ᩁ (ตอ่ร), เขิน ᨲᩬ᩵ᩁ (ตอ่ร, “ย่อย, เล็ก”), ไทลื้อ ᦎᦸᧃᧈ (ต่อ̂น), ไทดำ ꪔ꪿ꪮꪙ (ต่อน), จีนยุคกลาง 段 (MC dwanH)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ท็่อน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tɔ̂n
	ราชบัณฑิตยสภา	thon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰɔn˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ท่อน

1. ส่วนที่ตัดหรือทอนออกเป็นตอน ๆ

   ท่อนหัว

   ท่อนกลาง

   ท่อนหาง

2. ตอนหนึ่ง ๆ ของเพลงไทย

   ท่อน 1

   ท่อน 2

   ท่อน 3

คำลักษณนาม

ท่อน

1. ลักษณนามเรียกสิ่งที่ตัดแบ่งหรือทอนออกเป็นท่อน ๆ

   ฟืนท่อนหนึ่ง

   ฟืน 2 ท่อน

   เพลง 3 ท่อน