สวน
ดูเพิ่ม: ส่วน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สวน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǔuan |
| ราชบัณฑิตยสภา | suan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sua̯n˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | สรวล | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *swɯːnᴬ; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 園 (MC hjwon); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᩅᩁ (สวร), ภาษาลาว ສວນ (สวน), ภาษาไทลื้อ ᦷᦉᧃ (โสน), ภาษาไทดำ ꪎꪺꪙ (สัวน), ภาษาไทขาว ꪎꪺꪙ, ภาษาไทใหญ่ သူၼ် (สูน), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜃𑜫 (สุน์), ภาษาจ้วง suen
คำนาม แก้ไข
สวน
- บริเวณที่ปลูกต้นไม้เป็นจำนวนมาก
- สวนทุเรียน
- สวนยาง
- สวนกุหลาบ
- สวนผัก
- โดยปริยายหมายถึงสถานที่ซึ่งมีลักษณะเช่นนั้นในบางกรณี
- สวนสัตว์
- สวนงู
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
บริเวณที่ปลูกต้นไม้เป็นจำนวนมาก
คำสืบทอด แก้ไข
- → เขมร: សួន (สัวน)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສວນ (สวน)
คำกริยา แก้ไข
สวน (คำอาการนาม การสวน)
- อาการที่เคลื่อนไปตรงข้ามในเส้นทางเดียวกัน
- เดินสวนกัน
- มีรถสวนมา
- (ล้าสมัย) เทียบสอบขนาดหรือปริมาณเครื่องตวง
- สวนสัด
- สวนทะนาน
- เอาสายสวนใส่ทางช่องปัสสาวะให้เข้าไปในกระเพาะปัสสาวะเพื่อให้ปัสสาวะออก
- เอาลูกสวนใส่ทวารหนักแล้วบีบน้ำยาหรือน้ำสบู่ให้เข้าไปในลำไส้ใหญ่เพื่อกระตุ้นให้ลำไส้ใหญ่บีบตัวให้อุจจาระออก
รากศัพท์ 3 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
สวน (คำอาการนาม การสวน)
รากศัพท์ 4 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี สวน; เทียบภาษาสันสกฤต श्रवण (ศฺรวณ)
รูปแบบอื่น แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] สะ-วะ-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-wá-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-wa-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.wa˦˥.na˦˥./ | |
คำนาม แก้ไข
สวน