ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *s.cɤːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩲ᩵ (ใส่), ภาษาลาว ໃສ່ (ใส่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦉᧈ (ไส่), ภาษาไทดำ ꪻꪎ꪿ (ใส่), ภาษาไทใหญ่ သႂ်ႇ (ใส่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥬᥱ (ใส่), ภาษาอาหม 𑜏𑜧 (สว์) หรือ 𑜏𑜧𑜤 (สาว์), ภาษาแสก จอ

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์ไส่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsài
ราชบัณฑิตยสภาsai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/saj˨˩/(สัมผัส)

คำกริยาแก้ไข

ใส่ (คำอาการนาม การใส่)

  1. สวม
    ใส่เสื้อ
    ใส่กางเกง
  2. เอาไว้ข้างในภาชนะหรือสถานที่เป็นต้น
    กรอกน้ำใส่ขวด
    นำนักโทษไปใส่คุก
  3. บรรทุก
    เอาสินค้าใส่รถ
  4. (ภาษาปาก) ด่าว่าหรือชกต่อยทันทีอย่างรุนแรง
    พอเจอกัน ยังไม่ทันจะพูดสักคำ เขาก็ใส่ฉันเป็นชุดเลย
  5. (ภาษาปาก) ทำซ้ำ ๆหรือหนัก

คำประสมแก้ไข

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข