ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

จากภาษาไทดั้งเดิม *leːwꟲ (เสร็จ), จากภาษาจีนยุคกลาง (MC leuX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แล้ว, ภาษาลาว ແລ້ວ (แล้ว), ภาษาคำเมือง ᩓ᩠ᩅ (แลว), ภาษาไทลื้อ (แหฺลว), ภาษาไทดำ ꪵꪩ꫁ꪫ (แล้ว), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง leux, ภาษาจ้วง leux; เทียบภาษาIu Mien liuz (จบ, หลัง)

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
แล้วแล็้ว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlɛ́ɛolɛ́o
ราชบัณฑิตยสภาlaeolaeo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/lɛːw˦˥/(สัมผัส)/lɛw˦˥/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข

แล้ว

  1. ลักษณะอาการกระทำใดเสร็จ สิ้น จบ ล่วงไป หรือสุดสิ้นลง
    กินแล้ว
    ทำแล้ว
    นอนแล้ว
  2. ลักษณะอาการต่อแต่นั้นเริ่มใหม่อีกระยะหนึ่ง (จะเป็นการกระทำอย่างเดียวกันหรือต่างกันแล้วแต่กรณี)
    กินแล้วนอน
    ขึ้นรถแล้วลงเรือ

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

คำกริยาแก้ไข

แล้ว

  1. (ล้าสมัย) จบ, สิ้น, เสร็จ
    งานแล้วหรือยัง

ภาษาคำเมืองแก้ไข

คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข

แล้ว (คำอาการนาม กำแล้ว or ความแล้ว)

  1. แล้ว

คำกริยาแก้ไข

แล้ว (คำอาการนาม ก๋ารแล้ว or ก๋านแล้ว)

  1. เสร็จ