สิ้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສິ້ນ (สิ้น) หรือ ສີ້ນ (สี้น); เทียบภาษาจีนยุคกลาง 盡 (MC d͡ziɪn^X)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซิ่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sîn
	ราชบัณฑิตยสภา	sin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sin˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ซิ่น

คำกริยา

สิ้น (คำอาการนาม การสิ้น)

1. หมด, จบ

   กินอาหารมื้อนี้สิ้นเงินไป 500 บาท

   สิ้นปีนี้เขาจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่

2. ตาย

   พ่อแม่เขาสิ้นไปหมดแล้ว