ซิ่น

ดูเพิ่ม: ซน, ซีน, ซี้น, ซึน, ซุน, ซุ่น, ซูน, และ ซฺูน

ภาษาไทย

อาจแผลงมาจาก *สิ้น; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩥ᩠᩶ᨶ (สิ‍้น), ลาว ສິ້ນ (สิ้น), ไทลื้อ ᦉᦲᧃᧉ (สี้น), ไทดำ ꪎꪲ꫁ꪙ (สิ้น), ไทใหญ่ သိၼ်ႈ (สิ้น), ไทใต้คง ᥔᥤᥢᥲ (สี้น), อาหม 𑜏𑜢𑜃𑜫 (สิน์)

การแบ่งพยางค์		ซิ่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sîn
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	sin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sin˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		สิ้น

ซิ่น