ดูเพิ่ม: ผา และ ผ่า

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰaːꟲ¹, จากภาษาจีนเก่า (OC *paːs); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹ᩶ᩣ (ผ้า), ภาษาลาว ຜ້າ (ผ้า), ภาษาไทลื้อ ᦕᦱᧉ (ผ้า), ภาษาไทดำ ꪠ꫁ꪱ (ฝ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႈ (ผ้า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥲ (ผ้า), ภาษาอ่ายตน ၸႃ (ผา), ภาษาคำตี้ ၸႃႛ, ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), หรือ 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า), ภาษาปักษ์ใต้ พ้า, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paj, ภาษาจ้วง baq

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์พ่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpâa
ราชบัณฑิตยสภาpha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงพ่าห์

คำนาม

แก้ไข

ผ้า (คำลักษณนาม ชิ้น หรือ ผืน หรือ พับ หรือ ม้วน)

  1. สิ่งที่ทำด้วยเยื่อใยเช่น ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ โดยวิธีทอหรืออัดให้เป็นผืน, มักเรียกตามลักษณะของสิ่งที่ทำหรือตามลักษณะที่ใช้
    ผ้าไหม
    ผ้าฝ้าย
    ผ้าขนสัตว์
    ผ้ากราบ
    ผ้าอาบ
    ผ้าอ้อม

คำประสม

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

คำสืบทอด

แก้ไข
  • เขมร: ផា (ผา)