ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์แก้ไข

จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰaːꟲ¹, จากภาษาจีนเก่า (OC *paːs); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹ᩶ᩣ (ผ้า), ภาษาลาว ຜ້າ (ผ้า), ภาษาไทลื้อ ᦕᦱᧉ (ผ้า), ภาษาไทดำ ꪠ꫁ꪱ (ฝ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႈ (ผ้า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥲ (ผ้า), ภาษาอ่ายตน ၸႃ (ผา), ภาษาคำตี้ ၸႃႛ, ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), หรือ 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า), ภาษาปักษ์ใต้ พ้า, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paj, ภาษาจ้วง baq

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์พ่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpâa
ราชบัณฑิตยสภาpha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงพ่าห์

คำนามแก้ไข

ผ้า (คำลักษณนาม ชิ้น or ผืน or พับ or ม้วน)

  1. สิ่งที่ทำด้วยเยื่อใยเช่น ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ โดยวิธีทอหรืออัดให้เป็นผืน, มักเรียกตามลักษณะของสิ่งที่ทำหรือตามลักษณะที่ใช้
    ผ้าไหม
    ผ้าฝ้าย
    ผ้าขนสัตว์
    ผ้ากราบ
    ผ้าอาบ
    ผ้าอ้อม

คำประสมแก้ไข

คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

คำสืบทอดแก้ไข

  • เขมร: ផា (ผา)