ผ้า
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰaːᶜ, จากภาษาจีนเก่า 布 (OC *paːs); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹ᩶ᩣ (ผ้า), ภาษาลาว ຜ້າ (ผ้า), ภาษาไทลื้อ ᦕᦱᧉ (ผ้า), ภาษาไทดำ ꪠ꫁ꪱ (ฝ้า), ภาษาไทใหญ่ ၽႃႈ (ผ้า), ภาษาไทใต้คง ᥚᥣᥲ (ผ้า), ภาษาอ่ายตน ၸႃ (ผา), ภาษาอาหม 𑜇𑜠 (ผะ), 𑜇𑜡 (ผา), 𑜇𑜨𑜠 (ผอ̂ะ), หรือ 𑜇𑜨𑜡 (ผอ̂า)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พ่า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pâa |
| ราชบัณฑิตยสภา | pha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaː˥˩/ | |
| คำพ้องเสียง | พ่าห์ | |
คำนามแก้ไข
ผ้า (คำลักษณนาม ชิ้น หรือ ผืน หรือ พับ หรือ ม้วน)
- สิ่งที่ทำด้วยเยื่อใยเช่น ฝ้าย ไหม ขนสัตว์ โดยวิธีทอหรืออัดให้เป็นผืน, มักเรียกตามลักษณะของสิ่งที่ทำหรือตามลักษณะที่ใช้
- ผ้าไหม
- ผ้าฝ้าย
- ผ้าขนสัตว์
- ผ้ากราบ
- ผ้าอาบ
- ผ้าอ้อม
คำเกี่ยวข้องแก้ไข
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
คำสืบทอดแก้ไข
- → เขมร: ផា (ผา)