สน

ดูเพิ่ม: สน., สัน, สัน., สั่น, สั้น, สิน, สิ้น, สี่น, สูน, และ ส้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǒn
	ราชบัณฑิตยสภา	son
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/son˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		สณฑ์

รากศัพท์ 1

คำนาม

สน

1. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกหนา (Pinus merkusii Jungh. de Vriese), สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (P. kesiya Royle ex Gordon) ในวงศ์ Pinaceae, ทั้ง 2 ชนิดนี้ สนเขา ก็เรียก; สนหางกระรอก (Dacrydium elatum Blume) ในวงศ์ Cupressaceae; สนฉำฉา หรือ สนญี่ปุ่น [Podocarpus macrophyllus (Thunb.) D. Don] ในวงศ์ Podocarpaceae; สนทราย หรือ สนสร้อย (Baeckea frutescens L.) ในวงศ์ Myrtaceae; สนทะเล (Casuarina equisetifolia J.R. et G. Forst.) ในวงศ์ Casuarinaceae เป็นต้น

รากศัพท์ 2

คำกริยา

สน (คำอาการนาม การสน)

1. ร้อยด้วยเชือกหรือด้ายเป็นต้น

   สนเข็ม

   สนตะพาย

รากศัพท์ 3

ตัดทอนจาก สนใจ

คำกริยา

สน (คำอาการนาม การสน)

1. (ภาษาปาก) สนใจ, ตั้งใจจดจ่ออยู่กับสิ่งใดหรือเรื่องใดเป็นพิเศษ, ใฝ่ใจ ใคร่รู้ ใคร่เห็น

   พวกเราจะไปดูหนังกัน สนไหม

รากศัพท์ 4

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สอ-นอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔ-nɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	so-no
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔː˩˩˦.nɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

สน

1. อักษรย่อของ สกลนคร

ดูเพิ่ม

• สน.